Yes we can!

Vanmorgen wist ik niet hoe snel ik de TV aan moest zetten om te kijken wie de volgende president van Amerika is geworden. En gelukkig is het Barack Obama geworden. De opluchting! Er is al heel, heel veel geschreven over deze verkiezingen en toch wil ik jullie mijn mening niet onthouden.

Alhoewel ik allebei de kandidaten stukken beter vond dan de huidige president (hoe kan het ook anders) was mijn voorkeur al heel snel bepaald. Door zijn positieve houding en bijbehorende campagne gunde ik het Obama van harte om president te worden. En ik gunde het niet hem alléén, ik gunde het heel Amerika om weer eens zo'n inspirerende en hoopgevende president te krijgen. Wauw, wat kan die man spreken. Aan alle kanten geparodieerd natuurlijk, maar de ongelooflijke kracht van zijn toespraken dwingt respect af.

Op TV werd de uitslag linksom, rechtsom en van binnen naar buiten geanalyseerd. Ik hoorde uitspraken zoals 'McCain was onzichtbaar', 'Palin was een losgeslagen media flater', 'Obama had YouTube ten volste benut', 'Obama had meer geld', 'McCain had zich niet voldoende gefocust op zijn ervaring', 'Amerika was Bush gewoon beu', etc, etc. Ik hoorde Charles Groenhuijsen in volslagen verbijstering uitleggen dat McCain's slogan 'Country First' halverwege de campagne zelfs niet eens meer op de website te vinden was. Volgens Charles was hij het aloude spreewoord 'use what you got and stick to it' vergeten.

Allemaal heel interessant, maar waar het volgens mij écht om draait is het simpele feit dat er vanuit Obama een ongelooflijk positieve energie straalt. Ik denk dat hij degene is die Amerika weer kan mobiliseren. Mensen niet meer bij de pakken neer laten zitten maar gewoon, kom op, opstaan en de problemen die we hebben aanpakken. Niet mokken, maar aan de slag. Heerlijk, zo'n instelling. Daar onderscheiden echte leiders zich dan ook in. De kunst om te motiveren en stimuleren. Dat de slogan 'Yes we can' gejat is van Bob de Bouwer doet daar niets aan af!

Nou, genoeg voor vandaag. Ik ga weer aan het werk. Yes I can!