Aarghhh, mijn paspoort is verlopen. En deze keer is het extra vervelend. Dom, dom, dom, helemaal vergeten dat de wet veranderd is per september 2009. Sinds die tijd is het namelijk niet meer voldoende om alleen je gezicht te laten zien. Ook je vingerafdrukken van maar liefst vier(!) vingers moeten erin terecht komen. Want ziet u, door de digitale revolutie zijn douane beambten namelijk niet meer in staat je gezicht te herkennen. Ook de Nederlandse regering heeft een acute blindheid voor gezichtsherkenning opgelopen. Is waarschijnlijk een bijverschijnsel van hondse slaafsheid aan Amerika.
De Amerikanen hebben ze in ieder geval wel bijgeleerd hoe ze data op moeten slaan. In grote hoeveelheden. Het liefst centraal zodat zoveel mogelijk personen erbij kunnen. Homeland Security Hollandsche Stijl zeg maar. Laat twee H’s weg en je houdt een hele enge afkorting over.
De manier waarop het in de betreffende wet staat is ook alweer zoiets: als je artikel 3, lid 8 leest dan staat dáár (met zoveel woorden...) dat alles behálve vingerafdrukken in de administratie komt. Lees je dan echter artikel 65, lid 1 dan staat er ineens dat er tóch vingerafdrukken opgeslagen worden.
Dat het aanvragen van een visum voor Amerika het enige nadeel is van het niet opnemen van je biometrische gegevens, daar wordt met geen woord over gerept. Het wordt Nederlanders gewoon heel makkelijk gemaakt, je màg namelijk helemaal niet weigeren: http://www.paspoortinformatie.nl/nederlands/Vragen/Vingerafdrukken/Opslag#faq-2.
Een dappere student probeert er toch nog iets tegen te doen, maar ik ben bang dat het onbegonnen werk is. Het bijzondere is dat in Duitsland gewoon bezwaar gemaakt mag worden tegen opname van de gegevens, het is zelfs het meest privacy bewuste land ter wereld. Ik schat dat ze daar gewoon nog weten waar die enge afkorting voor staat.
De Europese paspoort wet schrijft voor dat er vingerafdrukken in het paspoort moeten komen, er staat alleen nergens dat die gegevens centraal en elektronisch opgeslagen moeten worden. Centraal en elektronisch. Daar gaan mijn haren van overeind staan. Dat een rechercheur een avondje door een hele rits afdrukken kan zoeken vind ik nog niet zo erg. Maar net zoals bij het electronisch patiënten dossier (EPD) is ook hier weer niet goed geregeld wie en wanneer er allemaal bij kan. Bovendien is de verleiding natuurlijk wel heel erg groot om de privileges nóg een stapje verder uit te bereiden (Minority Report anyone?).
Beveiliging. Ook al zo’n punt waar een ijzersterke ‘track-record’ is behaald.
Aan de andere kant… ik weet nog wel een paar vervelende figuren waarvan ik wat vingerafdrukken op verkeerde plaatsen achter zou willen laten.
Behalve dat je gegevens in een kraakbare (online?) database komen te staan zijn ze ook nog eens elektronisch uit te lezen van je paspoort. Op afstand dankzij RFID. Is echt heel leuk voor techneuten. Zonder dat je het weet wordt je paspoort gedupliceerd terwijl je gewoon een hamburgertje afhaalt. Ik voel me nu al een stuk veiliger met mijn nieuwe paspoort.
De enige manier om je hier tegen te wapenen is het slopen van je RFID chip. Het NRC heeft hier een aantal methoden opgesomd. De meest veilige methode blijkt ook de meest eenvoudige. Een flinke klap met een hamer en de RFID chip babbelt niet meer tegen vreemden. Nu zou je kunnen denken dat je dan in geen enkel land meer binnen wordt gelaten maar gelukkig is er toch nog een greintje verstand gebruikt bij het invoeren van deze wet. Er is namelijk bepaald dat de gegevens op papier voldoende zijn als geldig identiteitsdocument !!
Ook in Artikel 47 staat nergens vermeld dat je paspoort ongeldig wordt als de chip het onverhoopt zou begeven. Als u mij excuseert, ik ga even mijn gereedschapskist van zolder halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten