Zo, Sinterklaasje weer terug naar Spanje. Een paar ton aan kadootjes lichter uiteraard. Gelukkig maar. Vooral de liedjes was ik zo onderhand wel een beetje beu. Leuk hoor, al die folklore. Maar genoeg is genoeg.
Al wekenlang werd er bij elke gelegenheid en ongelegenheid een sinterklaasliedje gezongen. Elke dag kreeg ik weer een flink rapport over wat er bij het sinterklaas journaal allemaal voor nieuws was. Paarden die kwijt waren, pieten die in de war raakten, afijn, U kent het wel.
Speelgoed winkels kregen ook weer volop aandacht. Mooi hoor al dat speelgoed. Als het om treintjes en Lego ging kon pappa nog wel even geïnteresseerd kijken. Maar bij de rest van de plastic spullen werd het al een stuk moeilijker.
En dan is het zover. De cadeautjes die je zelf hebt ingepakt kun je dan eindelijk weer uitpakken. Een voor een een feest. Mijn zoon was ontzettend blij met zijn Lego passagierstrein en stuiterde werkelijk van geluk. Erg mooi om te zien. Dat is tenslotte waar je het allemaal voor doet.
En toen kwam het mooiste. Alle cadeautjes waren uitgepakt. Er was niets meer. Sommige kinderen keken nog even teleurgesteld of er toch niet toevallig nóg een kadootje voor ze bij lag. Mamma's en Pappa's druk met het in elkaar zetten van de gekregen spulletjes. En in die drukte kwam kwam mijn zoon naar mij toe. Hij ging bij me op schoot zitten en hij zei:
Ik heb aan Sinterklaas jou als kado gevraagd. En ik heb je óók nog gekregen!
Dankjewel schat. Je bent mijn allerliefste. En mijn mooiste kado.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten